ابن بابویه به سند معتبر از صفیه عبدالمطلب روایت می کند: من قابله ی حضرت(ع) بودم ، چون آن حضرت(ع) رسول خدا(ص) فرمود: « عمه، فرزند مرا بیاور!» گفتم:« یا رسول الله(ص) ! هنوز او را پاکیزه و مطهر نکرده ام.» حضرت(ص) فرمود :« تو او را پاکیزه کنی؟ خداوند متعال او را پاکیزه و مطهر گردانیده است.» چون او را به خدمت آن حضرت(ص) بردم ، او را در دامن گذاشت و زبان مبارک خود را در دهان او داخل کرد ، او می مکید چنان می دانم که شیر و عسل از زبان آن حضرت(ص) در دهان او جاری شد. پس میان دیده ی او را بوسید، اذان در گوش راست و اقامه در گوش چپ گفت، سپس بچه را به من داد و می گریست و می فرمود: « خدای لعنت کند گروهی را که تو را شهید کنند؛ ای فرزندم! » و سه مرتبه این جمله را تکرار فرمود. گفتم :« پدر و مادرم فدای تو باد ، چه کسی  او را خواهد کشت؟» حضرت(ص) فرمود:« باقی مانده ی گروه ستم کننده از بنی امیه.»